...

Po niegroźnym przeziębieniu zabrałam w końcu mojego syna na wycieczkę rowerową. Trasa tym razem na zachód od Kościerzyny - Kaliska, Szymbark i wjazd na najwyższy szczyt Wieżyca na Pojezierzu Kaszubskim 329 m npm. Wjechał..... normalnie mnie zaskoczył !!! Ale to baaardzo dobrze. Coś czuję, że muszę się zacząć mocno starać, aby nie zostać na szarym końcu naszego TRIO.

Wjazd jak wjazd (wjeżdżaliśmy od strony wschodniego parkingu), ale zjazd na stronę zachodnią, tymi serpentynami przyprawiał mnie o ból głowy, nie chodziło mi o mnie, a właśnie o Patryka, który zapewne z ogromną radością chciałby dotrzymać "koła" Marcinowi i lecieć jak pocisk po tej  pokręconej na maxa trasie zjazdowej, nie wiedząc i nie widząc co jest pod stertą liści. Nie mogłam na to pozwolić. Marcin pofrunął na dół zanim zdążyliśmy mrugnąć, a Patryk jechać miał za mną.

 yhy

Jechał. Czasami.  Zwykle nie wybierał tej jedynej, wąskiej ścieżki gdzie było najmniej niespodziewanych wybojów i dziur, tylko leciał moją prawą, albo lewą stroną.
To był mój najdłuższy zjazd z Wieżycy w mojej historii rowerowania - i wcale nie mówię tutaj o prędkości ani o czasie :)
 
W końcu dorwaliśmy asfalt, gdzie mieliśmy zjechać fajniutko do Ostrzyc, mijając Kolano i prawie Krzesznę. Ale oczywiście Marcin nie byłby sobą gdyby nie skręcił na "skrót"  ehhh... dobrze, że udało mi się wyperswadować ten pomysł Patrykowi.

Udało nam się dojechać bez żadnych złamań do Ostrzyc właśnie. Tam zrobiliśmy dłuższą przerwę. Relaksacyjnie, słonecznie, spokojnie, prawie cicho - nabieraliśmy sił aby znów pokonać odcinek z Brodnicy Dolnej, tym razem aż do Gołubia wzdłuż jeziora.
Dobrze, że po drodze były poziomki bo byśmy padli z głodu.
W Gołubiu na nowym pomoście posiedzieliśmy znów trochę dłużej słuchając sobie zajefajnej grupy Trzy Majtki  - było normalnie cudnie.
Do domu dojechaliśmy w super nastrojach. Jak tylko schowaliśmy rowery i jeszcze zdążyłam zebrać pranie z linek - zaczęło lać.

No cóż - taki ciepły fajny dzień z deszczem na koniec to ja lubię :)

Byle do następnego.