Nie wiem od czego zacząć. 
W sumie to jest  mój blog, moje miesjce. Więc powiem to co sobie myslę - czyli jak zawsze. 
Podjęłam się zorganizowania zlotu dla  rowerzystów z forum podrozerowerowe.info. Byłam na takowym  tylko raz, rok temu, hen daleko ode mnie nad Sanem - było super. 
 .
Przyjechałam do Stanicy Harcerskiej we czwartek - dzień przed oficjalnym rozpoczęciem Zlotu. Na miejscu okazało się, że to co ustalałam  mailowo i telefonicznie ma się nijak do tego co zastałam i do tego co usłyszałam. Brakowało ustalonej ilości pokoi, na pytanie, o której będzie goraca woda, usłyszałam: "ale dzisiaj ??!!", negocjacje w sprawie udostępnienia kuchni  kosztowały mnie sporo nerwów. Nie było koszy na śmieci, nie było goracej wody i przede wszystkim -  w stanicy  nie było osoby, z którą ustalałam wszystko od miesięcy. Nie otrzymałam info, że muszę zgłosić konkretne auta, wraz z nr rejestracyjnymi  i wiadomością, o której bedą wjeżdżać na baze, co skutkowało moim i mojego syna popierdzielaniem do szosy na krzyżówkę, aby tym  Zlotowiczom wręczyć przepustki, które otrzymałam na terenie Stanicy... Brak mi nawet słów, aby opisac to wszystko.. . Mogłabym tutaj powiedzieć o wiele więcej, ale myślę, że winnam nt temat milczeć. Jedno szczęście, że przyjechał ze mną mój syn Patryk, którego pomoc okazała się wręcz nieoceniona - sama nie dałabym rady. Dobrze, że we czwartek przyjechali też inni Zlotowicze, którzy bardzo mi pomagali, między innymi Ramzes, Średni, Transatlantyk i Globalbus. 
W piątek rano okazało się, że w całej Stanicy nie ma wody, a to, że korki wywalało jak tylko dwa czajniki włączyliśmy jednocześnie  to pikuś.... Przejmowałam się wszystkim strasznie. W piątek jakoś w południe, przyjechała Kamila i Arek, i razem z Ramzesem  i moim synem pojechalismy na obiad do Stilo. Baaaaaardzo przyjemny czas. Czas, który pozwolił mi choć na chwilę oderwać się od obowiązków.  Po powrocie na terenie Stanicy było już około 80% Zlotowiczów. Już była ciepła woda pod prysznicem - uwierzcie mi - gorąca woda, dla podróżujących rowerem w deszczu, to minimum. Gorącej wody nie było. Pojawiły się kosze na śmieci i uporządkowano toalety
.
Udało nam się rozpalić ognisko (pogoda nie była łaskawa). Była gitara, śpiewaliśmy - było   c u d o w n i e  ! 
W sobotę grupa około 60 osób rozjechała się we wszystkie strony świata (no, może oprócz północy) - na północ pojechali Bitelsowa, Bitels i erdeka. Część wybrała trasę na zachód, część na wschód, a inni udali się do Dębek  na spływ kajakowy rzeką Piaśnicą - w tym miejscu składam ogromne podziękowania dla Ramzesa, który się tym zajął. Na plaży dostrzegłam miłą niespodziankę - niby nic, a jednak cieszy - napis z podziękowaniami dla mnie. Miłe to. 
 W drodze powrotnej zlało nas na maxa, ja przebiłam oponę - wracałam  - nie powiem jak - lepiej nie. Ale dziękuję Starsza za pomoc. 
Sobotnie ognisko, gitara - cud, miód palce lizać. Jednak poszłam wcześniej spać niż reszta. 
Za to rano obudził mnie w moim pokoju taki jeden jegomość - szczur. Wstałam na równe nogi o godzinie 06:05 .... miałam serdecznie kurwa dość....
. 
Ten Zlot - planowałam długo - jak widać za długo, skoro chciałam z niego jak najszybiciej wiać po jego zakończeniu. Miałam jechać w Pozlotową Trasę Buraczaną na wschód Polski razem z Ramzesem i Krzyskiem - nic mi z tego nie wyszło. Miało być pięknie i słonecznie i sucho, a lało co chwilę. Pogoda nas dobiła, ale ...

  ...udało się przede wszystkim, zebrać w jednym miejscu kilkadziesiąt osób - rowerzystów, udało się zrobić trzy  piekne wieczory przy ognisku, udało się spotkać z ludźmi oko w oko, z którymi zwykle pisze się  na forum, były wycieczki rowerowe, był spłw kajakowy, rozmowy do rana, wspólne śpiewanie. Usłyszałam wiele słów uznania i podziękowań - choć myślałam, że wszystko idzie źle. Na koniec każdy zadbał o porządek i nie miałam wiele pracy z ogarnięciem stanicy. Uff.

Dziękuję wszystkim za udział w tegorocznym Zlocie. Aniu - Tobie szczególnie :)

Osobne podziekowania składam Ramzesowi i Średniemu. 

Udało się ? 

p.s. Zasięgu tez tam nie było ;)
p.s. Za rok głosuję na miejscówkę gdzie będzie sucho i ciepło, gdzie będzie sauna, jacuzzi, goraca woda w kranie, świeża pościel biała i miękkie ręczniki :) i nie ważne GDZIE to będzie. 

Nadszedł w końcu czas tylko dla nas :) Nie trzeba jechać na drugi koniec Polski, aby poza domem (i bez dzieci) spędzić wspólne chwile. My wybraliśmy Stanicę Wodną PTTK Wdzydze K.  i domek  z super widokiem na jezioro i wspaniałą Tawerną z muzyką na żywo . 
Po piątkowym koncercie Szantomasa i spokojnej nocy - w sobotnie przedpołudnie wybraliśmy się na wycieczkę rowerową. Pogoda z każdą godziną była coraz łaskawsza, robiło się coraz cieplej i bardziej słonecznie. Jechało mi się lekko i przyjemnie. Obraliśmy kierunek na Wiele - byłam tam niedawno, ale chciałam być tam z Marcinem - no i się udało.  Niestety z pewnych powodów (które mnie martwią) nie pojechaliśy terenowo w drodze powrotnej. Niemniej jednak  i tak było super. 
Weekend cudny !
 Dawno tak nie odpoczywałam. Polecam każdemu  - wyrwać na na "chwilę z domu" :)

Tak się wychłodziłam dzień wcześniej, że nikt by mnie nie wyciągnął na "programową" trasę.
Grupa podzieliła się na trzy obozy. Większość pojechała na kolejne ponad 90 km zaplanowanej przez Michała trasy, Asia i Wiechu pojechali w swoją stronę, a ja z Patrykiem miałam pojechać dawnym nasypem kolejowym do Złocieńca  - owszem wybraliśmy się, ale tylko kilka km. Po tym jak nieudolnie szukaliśmy myjni, aby opłukać nasze rowery, zmieniliśmy zdanie. Zrobiliśmy zaledwie kilkanaście km. Trafilismy na Wilcze Jary - piękna ścieżka w okolicy naszego noclegu. Małe kółko za nami i  wrócilismy do bazy. Później był spacer - do centrum Połczyna. I myślę sobie (tak wiem - nie zaczyna sięzdania od "i"), że to był najtrafniejszy wybór. Dołączyła do nas Magda. Spędziliśmy spokojne, lajtowe popołudnie, zjedliśmy obiad  - czyli żurek z jajem sadzonym i po zakupach wróciliśmy do Tadeuszówki. 
Wieczorem czas integracji (kolejny), upłynał nam nieco spokojniej niż ten pierwszy. 
.
W niedzielę grupa pojechała dalej rowerowo, a my spakowaliśmy bagaże i naszym celem była wizyta u mojej kochanej rodzinki w Okonku :) 
Koniec tegorocznej majówkowej listopadówki nadszedł. 
Było super. Dziękuję kompanom rowerowym ! 

...
Spędziłam fajny weekend z przyjaciółmi z AGR Tczew.
Pojechaliśmy do Połczyna Zdrój, a że latem mam zamiar zwiedzić Pojezierze Drawskie (niestety ukochane Podlasie musi poczekać), było mi to w sam raz  - sprawdzę co nieco i zabiorę tam rodzinkę. 
Nocowaliśmy w Schronisku Młodzieżowym "Tadeuszówka", przy sanatorium Borkowo. Tutaj  pewna informacja o tym historycznym miejscu (dzięki za link Asia). :) :) :) 

Pojechałam z moim młodszym synem. Drugiego maja siedząc za biurkiem "przebierałam" nogami  - oby do 15:00 -  wyszłam z pracy i jazda na zachód. 
Piątek nie rozpieszczał nas aurą.... był deszcz, było zimno i padał nawet grad. Szczerze ? Nie znoszę takiej pogody. Czasy kiedy śmigałam rowerem przy minus kilkunastu stopniach - minęły bezpowrotnie. 
Dzięki budowniczemu trasy Michałowi - zwiedziliśmy bardzo piękne miejsca, pałace, bunkry, miejsca pamięci, nawet obejrzeliśmy sobie areszt śledczy w środku lasu ! (oczywiście tylko z zewnątrz).  Trasy, którymi się przemieszczaliśmy to głównie asfalty, gdzie na poboczu rosły piekne drzewa - uwielbiam ten kolor zieleni o tej porze roku ! aaa i ruch aut był bliski zeru. 
Podejrzewam, że gdybym sama śmigała przez Tychowo - nie zajrzałabym na miejscowy cmentarz, gdzie jest wielgachny głaz narzutowy Trygław - nie, nie taki jak na Kaszubach tylko po stokroć większy.  Warto tam zajrzeć. 
Szkoda, że nie udało nam się zwiedzić od wewnątrz Muzeum Zimnej Wojny w Podborsku -  /.../ tego kompleksu nie było na żadnej mapie, a o jego istnieniu wiedziało zaledwie 12 osób w Polsce. Obiekt 3001 w Podborsku miał za zadanie atomowe wsparcie dla polskiej armii w okresie zimnej wojny. To wsparcie mogło zniszczyć świat./.../obiekt/y - udostępniony/e  we wrześniu 2016 r. !  
Wrócę tam w lipcu :)
 Piekna trasa, zajebiste miejsca - dziękuję wszystkim uczestnikom rajdu. 
Asia, a Tobie dziękuję za zaproszenie :) 

...
Ten dzień miał wyglądać zupełnie inaczej. I to dwa razy inaczej.
.
 Rano nie wiedziałam za co mam się zrobić. Wstałam wcześnie - tak samo jakbym miała iśc do pracy. W planach była lajtowa wycieczka z moim synem, ale "jemu się pozmieniało" - no mi kurde dwa razy !
Pomyślałam aby pojechać do Sasina.... Ale nie wierzyłam w swoje siły to raz, a dwa, że jutro musiałabym wrócić też na rowerze (a w jedną strone jest lekko ponad 90 km). 
Poplątałam się nieco po domu i w końcu wsiadłam na ten rower, pojechałam przed siebie. 
Ja nie wiem skąd mi się pojawiły takie siły, że przerwę  zrobiłam po .... 40 km. Mając w pamięci ostatni harpagan (gdzie nie startowałam, ale byłam), kiedy po kilkunastu km musiałam zrobić totalny STOP - to serio nie wiem co mi się dzisiaj "stanęło".
.
Ale mi się podobało ! 

Kiedy minęło mi 80 km z czasem 3h35 min - stwierdziłam: Monia - to jednak nie jest z Tobą tak żle. 
Kolejne km nie były już takie łatwe  - ale dałam radę. Miałam skończyć po 90 km, ale się "kulnełam: nieco dalej - i nie żałuję. Tylko ten głupi, wstrętny wiatr na ostatnich kilkunastu kilometrach mnie wkurzał.
.
Spędziałam zajebisty dzień. Naprawdę. Nie pamiętam kiedy ostatnio miałam tyle sił i tyle energii w sobie - było poprostu zajebiście.  
No. :)

Wczoraj się nie udało - dziś nadrobiliśmy.
 Start w Brusach, kierunek zachodni, potem jechalismy wzdłuż Brdy do Rytla. Niestety widoki nie takie jak kilka lat temu - nawałanica zrobiła tam straszliwe spustoszenie. Nie ma  tych lasów, drzew, tych pięknych miejsc, dróżek...  tylko wszystko wygląda jak po wybuchu jakimś. Dziwnie  się czuliśmy jadąc  przez te tereny. Przykro i strasznie. 
Im bliżej Czerska tym coraz mniej widoków po tym "tajfunie". 
Na szczęście dobrze wybraliśmy kierunek jazdy - ostatnie 20 km to wiatr w plecy - no cud, miód, malina, palce lizać :)
 
Jechało mi się dzisiaj świetnie, wręcz rewelacyjnie. Aż mi było  mało. Ale trzeba było wracać do domu. 


Pokaż trasę GPS

Po tych moich 70 km w sobotę - w niedzielę postanowiliśmy wspólnie objechać jezioro Wdzydze wkoło. To nasza standardowa trasa i obowiązkowo raz w roku trzeba ją zrobić - koniec, kropka. 
Na szczęście trasa z Płęs do Przytarni już nie jest jedną wielką piaskownicą. Tamten odcinek zwykle "spędzał mi sen z powiek" - od lat była to bardzo nieprzyjemna trasa na tamtym odcinku. Ale jest już o wiele lepiej. 
 W Borsku jeszcze wszystko pozamykane, cicho, pusto, pięknie :)
 Na tej trasie spotkalismy tylko dwóch rowerzystów. 
Wróciłam do domu zmęczona - mocno. Ale myślę, że to skutek kilometrów z poprzedniego dnia. 
Dzień zaliczam do bardzo udanych.

p.s. Tawerna PTTK Wdzydze już obudziła się do życia :)